Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Συνθήκες

Συνθήκη.
Ουσιαστικό, γένους θηλυκού. 
Η συνθήκη της Λοζάνης.
Οι συνθήκες διεξαγωγής του πειράματος.
Τα κατά συνθήκη ψεύδη. 
Ικανή και αναγκαία συνθήκη.
Μια ολόκληρη ζωή υπό συνθήκες. 
Μια θάλασσα από νόρμες και κύματα περιορισμών.
Η κομψή συνθήκη ισορροπίας στη μηχανική, σε αντιδιαστολή με τη συνθήκη ανισορροπίας της ζωής μας.
Χρόνια τώρα βαρέθηκα αυτό το παραμύθι. 
Τι θα κάνουμε, πότε και πως.
Τι θα πούμε, πότε και πως.
Ποιόν θα αγαπήσουμε και για τι θα αγωνιστούμε. 
Τι έχουμε και τι πραγματικά θέλουμε. 
Καταπιεσμένες σκέψεις, προσεγμένα λόγια και  διαλυμένα όνειρα.
Απωθημένα στοιβαγμένα κάτω από τα μαξιλάρια που σφίγγουμε τις νύχτες.
Τα ποτίζουμε και μεγαλώνουν στο σκοτάδι, τα αγκαλιάζουμε στα όνειρά μας και το πρωί,
δειλά από το φόβου το αποχωρισμού και πιο αποφασιστικά μετά,
τα σπρώχνουμε ξανά προσεχτικά κάτω από το μαξιλάρι για να μη φανούν.
Μην τα δει το φως, δεν ταιριάζουν σε όσα υπαγορεύουν οι συνθήκες που φτιάξαμε.
Μέχρι το επόμενο σκοτάδι.
Βαρέθηκα.
Κάθε μέρα η ίδια ιστορία.
Κουράστηκα.
Μη δει τις πραγματικές σκέψεις μας η ανατολή και τις πετρώσει.
Μάθαμε πλέον να ζούμε στον κόσμο των ονείρων.
Εκεί οι συνθήκες ακόμη παραβιάζονται.
Και ίσως κάποια μέρα, δε φοβηθούμε τις πρώτες ακτίνες,
και μάθουμε των τρόπο για το πως σε αυτό τον κόσμο,
δε θα είμαστε υπό συνθήκη ευτυχισμένοι.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου