Φόβος

 Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις.
 Καταλαβαίνεις αμέσως τι είναι, αλλά σε έχει πιάσει στον ύπνο που λένε. Αυτός είναι και ο κρυμμένος άσσος στο μανίκι για να κερδίσει. Μόλις δείξει την ταυτότητά του, θυμάσαι μια προς μια όλες τις προηγούμενες φορές.
 Νιώθεις να μην έχεις ανάσα. Πνίγεσαι. Όλα μαυρίζουν. Δε μπορείς να φωνάξεις. Τα χέρια αρχίζουν και μουδιάζουν και κλειδώνουν σε μια απόκοσμη θέση. Το μούδιασμα προχωρά. Μουδίαζουν τα πόδια, τα μάγουλα και το κεφάλι. Δε μπορείς να κουνηθείς, να μιλήσεις, να φωνάξεις. Προσπαθείς να μιλήσεις μα βγαίνουν μόνο περίεργοι ήχοι και όσοι βρίσκονται γύρω κοιτούν με απορία. Προσπαθείς να σκεφτείς πως δε συμβαίνει τίποτα και όλα είναι στο μυαλό. Οι άλλοι προσπαθούν να λυγίσουν τα χέρια σου. Ο πόνος είναι τέτοιος που νομίζεις σου σπάνε τα κόκαλα.
 Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι προανέφερα. Είναι ο φόβος. Ένας φόβος πρωτόγονος και ωμός. Φόβος που δεν πυροδοτήθηκε από κάποια προφανή αιτία αλλά επισκιάζει τα πάντα και δε σε αφήνει να σκεφτείς λογικά. Δάκρυα αρχίζουν να κυλούν, μέχρι που γίνονται απελπισμένο κλάμα. Ο φόβος συνεχίζει να σε καθηλώνει και να σε διαλύει, χωρίς να μπορείς να σκεφτείς λογικά. Νομίζεις πως πεθαίνεις αλλά ξέρεις πώς κάτι τέτοια δε συμβαίνει. Τρελαίνεσαι; Και έπειτα η χειρότερη από όλες τις ερωτήσεις: Γιατί δε μπορώ να το αντιμετωπίσω; Είναι η στιγμή που ο τρόμος σε έχει κυριολεκτικά αγκαλιάσει και ρουφά από μέσα σου τις τελευταίες λογικές σκέψεις.
 Σε λίγη ώρα όλα θα ηρεμήσουν. Μα ο φόβος ότι θα ξανασυμβεί και ίσως πάλι δεν το χειριστείς είναι ζωντανός.