Αγώνας δρόμου

Ξαφνικά κοιτάς τριγύρω σου και δε βρίσκεται κανείς. Είναι σαν να τρέχεις σε έναν αγώνα δρόμου σε ένα στάδιο κατάμεστο. Και ξαφνικά οι φωνές παύουν, οι κερκίδες αδειάζουν και εσύ τρέχεις τώρα μόνος. Δεν υπάρχει αντίπαλος. Μόνο ο εαυτός σου που σε κοιτά από μια γωνιά και κουνά το κεφάλι. Οι κινήσεις είναι μηχανικές. Ξέρεις πως αυτός εκεί που βλέπεις να κάνει κύκλους και τόσο σου μοιάζει, στην πραγματικότητα δεν είσαι εσύ. Ή τουλάχιστον δεν ήσουν εσύ πριν λίγο καιρό. Συνεχίζει να τρέχεις , όχι γιατί έχεις να ξεπεράσεις κάποιον, μα μονάχα γιατί πρέπει να τερματίσεις. Το να φτάσεις στο τέρμα είναι μια εσωτερική επιτακτική ανάγκη ισοδύναμη με ζήτημα ζωής και θανάτου. Κάτι σαν αγώνας πνευματικής και ψυχικής επιβίωσης. Μια κόκκινη κορδέλα σηματοδοτεί το τέρμα. Βρίσκεται εκεί, ξεκάθαρη μα τόσο θολή ταυτόχρονα, τόσο κοντά και τόσο μακριά, όχι μόνο στο χώρο αλλά και στο χρόνο. Τη βλέπεις από μακριά, μα ξέρεις πως θα αργήσεις να την αγγίξεις, να την κόψεις. Όχι γιατί δε μπορείς. Μπορείς να το κάνεις. Αλλά κάπου  βαθιά μέσα σου δε θέλεις γιατί συνεχίζεις να  ελπίζεις. Υπάρχει κάτι άλλο, κάτι πέρα από την λεπτή κόκκινη μεταξένια γραμμή. Κάτι το οποίο έχει ουσία, ακόμη και αν ακόμα δεν ξέρεις τη μορφή του, ακόμη και αν δεν ξέρεις πότε θα έρθει. Υπάρχει κάτι Άλλο πέρα από αυτό, που βρίσκεται εκεί και περιμένει. Και όσο συμβαίνει αυτό, τα πράγματα είναι ανέλπιστα καλά, γιατί αξίζει να προσπαθείς, αξίζει να ζεις.

 Συνεχίζεις να τρέχεις. Μα πλέον πια δεν είσαι μόνος. Χιλιάδες άνθρωποι τρέχουν πλάι σου αλλά όχι μαζί σου. Γιατί ο καθένας ψάχνει κάτι το διαφορετικό. Κάποιοι ξέρουν τι, άλλοι πάλι όχι. Μα δεν έχει μεγάλη σημασία. Όταν θέλεις να βρεις κάτι, αργά η γρήγορα θα το βρεις. Κάπου δίπλα σου, ή χιλιόμετρα μακριά σου. Κρυμμένο βαθιά στην άμμο, ή ακουμπισμένο ξεκάθαρα μπροστά σου. Αρκεί να πιστεύεις ότι θα το βρεις, ότι κάπου υπάρχει και περιμένει καρτερικά. Χρειάζεται μόνο να παλέψεις για να το βρεις. Γιατί, ίσως τελικά το μυστικό δεν είναι να φτάσεις στην κόκκινη γραμμή. Ο καθένας μπορεί. Το τι απέκτησες μέχρι να φτάσεις στο τέλος είναι η ουσία. Μέσα σε αυτό το περίεργο γήπεδο, δεν παίρνεις ό,τι θέλεις. Αποκτάς μονάχα, ό,τι πάλεψες για αυτό.