Αστάθμητος παράγοντας

Ζωή κανονικοποιημένη με τρόπο προβλέψιμο.
Το ξέρω καλά, δεν ταιριάζει η ταινία αυτή σε μένα.
Ζυγίζοντας καταστάσεις και υπολογίζοντας πιθανοτικά ενδεχόμενα.
Μετρώντας πράξεις και συνέπειες.
Δράσεις και αντιδράσεις.
Μια ατέρμονη προσπάθεια για τον έλεγχο όλων.
Για να μη σαστίσω, να μη βρεθώ προ εκπλήξεως, να μην απογοητευθώ.
Ύπουλη και αλάνθαστη η διαίσθηση μου ή πολύ προβλέψιμος ο κόσμος;
Μελέτησα καιρό το σύμπαν μου μέσα από ένα εύθραυστο τηλεσκόπιο.
Μοναχικοί πλανήτες, λευκοί νάνοι και ερυθροί γίγαντες, διάττοντες αστέρες.
Δορυφόροι και αφέντες, φαντασμαγορικές εκρήξεις, μαγικές μα ανούσιες.
Θεμελίωσα νόμους και απέδειξα θεωρήματα.
Αποκυήματα μιας απελπισμένης προσπάθειας να προστατευτώ προβλέποντας το μέλλον.
Διερευνώντας κάθε παράγοντα σε ένα απίστευτα ασταθές σύστημα.
Έχτισα με κόπο μια κοσμοθεωρία σύμφωνα με την οποία τίποτα δε μπορεί να με ξαφνιάσει.
Αποκομμένη από τους άλλους, αποστασιοποιημένη μάντευα τις κινήσεις τους.
Χαρούμενη για την κλειστότητα του συστήματος μου, στο τέλος κάθισα να θαυμάσω το δημιούργημά μου.
Μα είχα ξεχάσει έναν αστάθμητο παράγοντα.
Εμένα.
Μια οντότητα  τόσο οικεία και συνάμα ξένη, απείθαρχη σε κάθε αρχή και νόμο που έχτισα.
Με ένα της νεύμα άρχισε να γκρεμίζει το οικοδόμημα, ενώ της χαμογελούσα.